σοφολογιότητα

και λογ. τ. σοφολογιότης, η, Ν

1. τίτλος σοφού και λογίου συγχρόνως («η υμετέρα σοφολογιότης»)

2. ειρων. σχολαστικότητα, σχολαστικισμός.

[ΕΤΥΜΟΛ. < σοφός + λόγιος + κατάλ. -ότητα. Η λ., στον λόγιο τ. σοφολογιότης, μαρτυρείται από το 1744 στα Έγγραφα Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως].